Sarapiqui

Sarapiqui:

Dit reisverslag had voor "adembenemend" gemoeten. Dagenlang geen wifi dus ik vergat dat deze
nog niet was gepost

Om 04.30 zijn we allebei klaarwakker, het regent en tis nog te fris om te gaan zwemmen. Langzaam zien we het licht worden en hoor de jungle wakker worden. Zo bijzonder om te worden gewekt door brulapen.
La Quinta eco lodge heeft geen ramen, het is de bedoeling dat je je 1 voelt met de natuur. Gelukkig zijn er wel horren, want het stikt van de muggen.
De lodge ligt verscholen tussen bomen, bloemen en de meest exotische en prachtige planten. Het zijn allemaal een soort kleine luxe huisjes. Er loopt een bruggetje naar de voordeur en we grenzen direct aan een grote stromende rivier. Wauw,
wat een prachtige plek. Er staan 2 bedden van 1.40 breed in. Te smal voor z'n tweeën, wat overdreven voor 1. In de kamer hangt een hangmat, met uitzicht op de snelstromenderivier.

Na een, voor Costaricaanse begrippen, simpel ontbijt, gaan we op zoek naar de cacaoplantage maar rijden verkeerd. We belanden op een plek die getipt blijkt door national Geografic! Het is een eco observatory, waar fotografen uit de hele wereld speciaal naar toe komen.
We raken aan de praat met de eigenaar. Wat ooit een olieplantage was heeft hij weer kunnen ombouwen tot jungle, waar nu meer dieren leven dan ooit. De passie van de man is aandoenlijk. Hij heeft eigenlijk een graad in de literatuur maar wilde niet sterven als professor.
Ondertussen zien we de meest prachtige vogeltjes voorbij komen. Ook vliegt er een gier boven ons hoofd. Die zien we trouwens overal vliegen, gieren. Zo bizar om te zien als je mussen gewend bent.

De cacaoplantage ligt ook op een eco terrein, beschermd en gerund door vrijwilligers. Passie voor de natuur, dat is wat je veel terugziet hier. We maken onze eigen chocola en starten met de zaden uit de vrucht. Wat een bijzonder proces, nooit geweten dat chocola maken van oorsprong zo ingewikkeld was.
En eindelijk gaan we dan de beroemde hangbruggen lopen. Ze zijn hilarisch. De diepte onder ons is wel indrukwekkend. We zijn de enigen hier, heerlijk zo rustig! Ed ziet een wasbeer, die de hangbrug wil oversteken.
We willen lunchen in Sarapiqui, na 13 km rijden en 4 geldautomaten later hebben we eindelijk Colonnes kunnen pinnen.
Het dorp is een mengeling van winkeltjes, allemaal verkopen ze de duvel en z'n ouwemoer. Er staan bankstellen tussen de aardappels.
Er zijn veel bouwvakkers bezig, de straat is overal opgebroken. Er ligt een zwerver op de grond, we moeten er zowat overheen stappen. Gezellig is anders.
Costa Rica heeft een informele economie, er zijn geen werkloosheidsuitkeringen, maar mensen kunnen zich wel tegen ziektekosten verzekeren. Ze gaan dus zelf handelen. Op straat lopen ze echt werkelijk met van alles. Horloges, dvd's, een jonge jongen heeft zichzelf volgehangen met appels en sinaasappels, een man heeft zich volledig behangen met kleden. Hij praat tegen me, door het dichte autoraampje. Ik versta er geen hout van maar Sorry, ik hoef echt geen kleed. Hij blijft echter minutenlang staan en tegen me praten.

Zwemmen, lezen, slapen en " gewoon zijn" vandaag.
Krokodillen en gekleurde kikkertjes kijken bij de lodge! Om 20.00 vallen we om. Deze 2 dagen waren vochtig en heet, alleen 's morgens vroeg een beetje regen gehad. Terwijl ik dit schrijf zie ik een kakkerlak op mijn teen. Gatver...

Koffers maar weer inpakken en op naar de volgende bestemming.
We reizen in 17 dagen door het land en slapen op 9 verschillende plekken. Hiervan zijn 7 plekken eco lodges.