Schildpadden eiland

Best trots op mijn 16,9 kilo bagage, heb ik wel stiekum "The Lonely Planet" en de fohn in Ed zijn koffer verstopt en dat heeft ie tot nu toe nog niet gezien.
"Lekker slim van je" zegt ie later als hij de verstekeling ontdekt, je hebt daar niks aan een fohn van 220 volt. #blond

We zijn Sven vergeten! Onze belangrijkste reisgenoot. Iemand had 'm klaar liggen, (ik noem geen namen) en is 'm vergeten. Grrrrrr... . Sven het mini elandje kochten we in Noorwegen en stond op nagenoeg elke foto. Sven belandde bij vriendin Loesje in Canada omdat minielandje Frieda verliefd op hem werd toen ze de foto's uit Noorwegen zag. The love story van Sven en Frieda werd een soort facebook soap.
Sindsdien gaat Sven onze vakanties mee en is hij voor deze reis speciaal uit Canada teruggekomen.
En nu ligt hij eenzaam en alleen thuis. Vergeten. Degene die 'm is vergeten, ik noem geen namen,
schaamt zich diep.

Op het vliegveld in Panama is het een chaos. Het is noodweer, de stroom valt uit. Het knalt griezelig hard. Eenmaal in het vliegtuig is de turbulentie heftig. Ik raak er soms
wat paniekerig van. De vermoeidheid slaat toe en de kou in het
kleine wiebelvliegtuig is niet fijn.

Na 17 uur reizen ploffen we in San Jose in bed. Ik spot
een kakkerlak, het bed is keihard en de mobiele airco maakt
een takkeherrie. We zijn zo moe dat we meteen slapen.
De wekker gaat om 5 uur alweer af.

We hebben 10 minuten om te ontbijten. Heerlijke verse papaya's,
watermeloen en eigengebakken muffins zijn snel op.
Op naar Tortuquero. Langzaam vormt zich een groep mensen van verschillende nationaliteiten. De komende 3 dagen zijn we one family. volgens Marvin, onze gids. Een groep, daar zaten we eigenlijk niet op te wachten, maar go with the flow dus we maken het gezellig.
De reis ernaartoe is prachtig. In een klein bootje varen we 1,5 uur door de rivier, die uiteindelijk steeds smaller wordt en we door de jungle varen. Wauw.
De krokodillen hier hebben volgens onze gids geen honger, zij leven op toeristen! We hebben nog steeds geen krokodil gezien. Wel een luiaard en spidermonkeys.
Tortuquero lodge is prachtig. Midden in de jungle, bloemen, planten, slingeraapjes op je dak. De lodge heeft geen ramen, maar horren. Je slaapt gewoon midden in de jungle. Ed gaat kayakken en ziet een mega leguaan.
Er valt in Costa Rica 8 meter water per jaar. Volgens Ed valt dat allemaal vandaag. Liquid sunshine, zoals in Curacao is het niet. Het hoort er hier gewoon bij.

Donderdag
5.10 gaat de wekker weer. we waren al gewekt door de brulapen en de regen, die je nogal hoort in een lodge zonder ramen. Maar zonder regen geen regenwoud. Als je hier komt en het is droog krijg je een tegoedbon ;)
Dus poncho's aan en in de open boot. Daar vaar je dan, 's morgens om 6 uur door de jungle. De gids spot van alles wat we zelf nooit hadden gevonden. Leguanen, apen, vleermuizen en ja hoor, eindelijk dan het oog van een kaaiman die net boven water uitkomt. Best griezelig zo dichtbij.
Op de terugweg gaat de boot in highspeed door het water. Joehoe!
Om 8 uur zijn we terug voor een heerlijk ontbijt en een uurtje later doen we een jungle wandeling.
Het is nogal modderg, als je niet uitkijkt zak je weg. Een boom vastpakken is geen optie, je kan in spinnen, termieten of slang grijpen.
We zien een prachtig nest vleermuizen, de apen proberen ons weg te jagen door met de bomen te schudden. Ik zak weg in de modder en twee sterke mannen trekken mij er weer uit. Dat was niet mijn eigen held overigens, die stond zich rot te lachen en maakte er een foto van.
Vrije middag, zon, zee, slaap. We eten weer met de groep, die overigens steeds gezelliger wordt. Dronken wordt je hier niet snel. Een biertje kost 6,5 dollar!
Ed gaat 's avonds mee met de turtle watch. Spannend of ze er nog zijn, het seizoen is eigenlijk afgelopen. Met een noodgang in het donker door de rivier was al een aparte ervaring!
Hij had zo'n geluk. De watchers hebben 4 grote schildpadden ontdekt. Op
een meter afstand kon hij bekijken hoe de schildpad 100
eieren in het net zelfgegraven gat deponeerde.
Een ander kwam net uit zee en weer 1 sjokte net terug het
water in.
Vandaag nemen we afscheid van de groep, krijgen een spikslinter nieuwe Suzuki Grand Vitara. Heerlijk, eindelijk zonder groep, lekker samen op pad. Op naar Sarapiqui!